I.to prepare or make ready for something (esp. with effort, care, expense), to put in order, provide, furnish, equip, etc. (freq. and class.).
I. Lit.: “alicui prandium adparare,” Plaut. Men. 1, 2, 61: “cenam adparare, Ter Heaut. 1, 1, 74: convivium,” id. Ad. 5, 9, 8: “ornare et apparare convivium,” Cic. Verr. 2, 4, 20; * Hor. Epod. 2, 48; Suet. Claud. 33; cf. id. Caes. 26: “nuptias,” Ter. And. 3, 2, 34; so id. Phorm. 4, 4, 20: “bellum apparare,” Cic. Imp. Pomp. 12, 35: “ludos magnificentissimos,” id. Q. Fr. 3, 8 (cf. apparatus, II. B.): “iter ad caedem faciendam,” id. Mil. 10, 28: “aggerem,” Caes. B. G. 7, 17: “bellum armaque vi summā,” Liv. 4, 1; 6, 21.—With ad: “ad hostes bellum apparatur,” Liv. 7, 7.— With in: “in Sestium adparabantur crimina,” Cic. ad Q. Fr. 2, 3, 6.—
II. Trop.: “nunc hoc consilium capio et hanc fabricam adparo,” Plaut. Poen. 5, 2, 139: “ut tibi auxilium adparetur,” id. Ep 3, 2, 18.—Constr. with inf. as object: “delinire adparas,” Plaut. As. 2, 4, 28: “meam exscindere gentem apparat,” Stat. Th. 4, 670: “traicere ex Siciliā,” Suet. Aug. 47.—Absol. (cf Ruhnk. Dict. ad Ter. And. 1, 5, 19; Corte ad Sall. C. 6, 5, Bremi ad Nep. Thras. 2, 2): “dum adparatur,” Ter. Eun. 3, 5, 35: “cum in apparando esset occupatus,” Nep. Hann. 7, 1.—With ut: “ut eriperes, adparabas,” Plaut. Aul. 5, 18.—Se apparare with inf. in Plaut.: “qui sese parere adparent legibus,” Plaut. As. 3, 3, 11.—Hence, appărā-tus (adp- ), a, um, P. a., pr. prepared; hence,
A. Of persons, prepared, ready: “adparatus sum, ut videtis,” Plaut. Merc. 5, 2, 10: “adparatus et meditatus ad causam accedo,” Cic. Leg. 1, 4, 12.—
B. Of things, well supplied, furnished with every thing: “domus omnibus instructior rebus et apparatior,” Cic. Inv. 1, 34.—Hence, magnificent, splendid, sumptuous (cf. apparatus, II. B.): “ludi apparatissimi et magnificentissimi,” Cic. Sest. 54: “apparatis accipere epulis,” Liv. 23, 4 Drak.: “apparatissimae epulae,” Sen. Ep. 83: “apparatissimum funus,” Suet. Ner. 9: munus apparatissimum largissimumque, id. Tit. 7.—Trop., of discourse, too studied, far-felched, labored: ut non apparata oratio esse videatur, Auct. ad Her. 1, 7; so, “verba apparata,” id. ib. (cf. apparatio).— Adv.: appărātē (adp- ), sumptuously: “et edit et bibit opipare sane et adparate,” Cic. Att. 13, 52: “ludi Romani scaenici eo anno magnifice apparateque facti (sunt),” Liv. 31, 4.—Comp.: Potes apparatius cenare apud multos; “nusquam hilarius,” Plin. Ep. 1, 15.